پتروشیمی مارون، الگوی مدیریت و تلاش در رسیدن به قله ها

جهان پتروشیمی / مدتهاست با چالش جدی تحریم های اقتصادی رو به رو هستیم، رویکردی که پس از شکست دشمنان در عرصه های دیگر، با جدیت در دستور کار قرار گرفت. دشمنان ابتدا جنگ نظامی را علیه ایران بکار گرفتند و پس از گذشت 8 سال تزریق دلارهای کلان به حساب صدام و دادن جنگ افزارهای پیشرفته، نتیجه ای که بدنبال آن بودند، بدست نیاوردند و روشهای دیگر از جمله تهاجم فرهنگی را در دستور کار قرار دادند تا اینکه در عرصه جنگ اقتصادی وارد شدند و مهمترین سلاحی که بکار گرفتند، تحریم های گسترده بود. تحریم هایی که تمامی سنگرها را هدف قرار داد و هنوز هم با قدرت در این عرصه یکه تازی می‌کند.

اما اعتماد به توان داخلی در دستور کار قرار گرفت و نگاه ویژه به تولید به تمامی بخشها در قالب نامگذاری سالها از سوی رهبر انقلاب به تمامی دست اندرکاران ابلاغ شد. از آنجا که اقتصاد ایران درگیر اقتصاد تک محصولی وابسته به نفت است و سالها از خام فروشی به عنوان جدی ترین چالش رنج برده و می‌بریم، عده ای بر نادیده گرفتن از نفت تاکید کردند در حالی که بخش بزرگی از گردش مالی کشور، به اقتصاد نفتی وابسته بوده است.

از آنجا که نادیده گرفتن اقتصاد نفتی عاقلانه نبوده و نیست، تقویت زیرمجموعه ها در دستور کار قرار گرفت و پس از پالایشگاهها، پتروشیمی در جایگاه بعدی به تولید انواع محصولات مورد نیاز کشور پرداختند. پتروشیمی از جمله صنایعی است که زودبازده بوده و نه تنها سرمایه گذاری اولیه به سرعت باز می‌گردد، بلکه به سوددهی می‌رسد.

صنعت پتروشیمی در مدت کوتاهی گسترش یافت و سرمایه گذاران بسیاری وارد این عرصه شدند. اما پتروشیمی ها نیز مانند دیگر صنایع به سه بخش صنایع کوچک، متوسط و بزرگ تقسیم شدند. اگرچه تمامی صنایع پتروشیمی سودده هستند، اما پتروشیمی های بزرگ وارد بازار سرمایه شدند و تالار شیشه ای را رونق بخشیدند، به نوعی که اکنون 24 پتروشیمی در سبز شدن شاخص نقش بسزایی ایفا می‌کنند.